Es selamü aleyküm dostlar hayirli nurlu cumalar .
sizler sabah okuyacaksiniz postumu ,ama ben gecenin bir yarisi yaziyorum sizlere .
melek kardesimin bir arzusu vardi.. kücük oglunun herseyi yememesinden sikayetci idi .
Bende söz arasinda kizima uyguladigim bir yöntem var demistim .
unutmadim. o konu hakkinda yazayim ,vermis oldugum sözü yerine getireyim istedim .
Belki bircok anne kizacak bana. ama ben sahsim adina bunu, ben kizimin iyiligi icin yaptigimi belirteyim Dostlar cocuklarimiz özellikle 2 yasdan itibaren
tabi bunun önceside var , cocuklarimizin herseyin cok belirgin farkina vardiklari bir yas .
Ben bu konunun uzmani degilim onu belirtmis olayim ve acik bir kapi birakmayayim bu konuda! .
sonucta yanlizca bir anneyim .canlar hic fark ettinizmi anneligin okulu yok , yaradan herseyi anneye annelik ic güdüsüyle ,hisleriyle ögretiyor yol gösteriyor. hic bir egitim almamis okuma yazmasi dahi olmayan anneler, cocuklarinin durumuna göre annelik hisleriyle yol aliyorlar ,cocuklarini büyütüyorlar. Ben 19 yil beklemis bir anneyim..Herkezin benden bekledigi cocugunun her dedigini yapan, han dedigi yere hamam diken bir aile olmayi bekledigini bildigim halde hicde öyle olmadim .
sevgimin mantigimin önüne gecmesini onu yanlis yönlendirmesinden hep korktum .
asiri disiplinli bir anneyim galiba ,galibasi yok öyleyim. kuralciyim .
yemek konusuna gelelim. 2,5 -3 yaslarinda her sofrayi kurdugum da mizirdanmalar bas gösterdi
onu yemedi , sunu istemedi .sofrayi tam kaldiriyordum, on dakika gecmeden benden yemek istiyordu.
bir sekilde bu sürece son vermem gerekiyordu .karni doymadigi icin o huysuz, ben gergin .
sofra düzeni ise hic kalmamisti. üc yada dört gün sürdü bu sekilde .Son gün artik sabir son haddeye geldi öglen üzeri kurdugum sofrada yine ayni sey oldu .yemegimizi yedik o yine yemedi sofrayi topladim esimle hem fikir olarak ona birkac saat yemek vermeyecegimi söyledim .yaptigim yanlizca bu idi
ogün 3 saat kadar hic birsey vermedim kac defa gelip aciktim diye agladi öyle acikti ki .resmen agladi bense ona yemk saatine kadar ,ona yemege daha var biz yedik sofrayi kurmustum sen istmedin
dedim hep tekrar, tekrar ettim o anlayincaya kadar ..belki gaddarlikla ad edilecek bu.
ogün biraz erken tuttum aksam yemegini sofrayi kurdum onuda oturttum .o aclikla ne koydu isem tabagina yedi .bu benim bir günlük tutumum idi dostlar .is burda birazcik anneye düsüyor
yani sabirli olmasi gereken cocuk degil, anneve baba
ama sunuda yazmadan gecemeyecegim anne olarak yapilan bircok hata var .ac kaliyor ölecek cocuk .
zayifladi cocuk, ben dayanamiyorum o yemegince üzülüyorum
Hayir cocuk ölmez .suyunu ictigi sürece ölmez .acikmak fiziksel bir ihtiyac bir sekilde inadi kirilip bir sekilde yemegini yiyecek belki üc gün dayanacak ama yiyecek .
tabi siz baska birsey vermediginiz sürece .
Buraya bu konuyu yazarken acikcasi tedirgin idim ..taki su asagiya linkini birakacagim
yaziya ulasincaya kadar
zira ziyaretcilerimin vebalinden korkarim ..
arastirdim bire bir uzunca bir süre uyguladigim tutumun bire bir halidir eksiksizdir ,burada yazilanlar. diyecegim o ki anneler ,cocugunuzun yemek yeme aliskanligi sizin elinizde.yanlizca azicik sabir .
link BURADA
ayrica gözlemledigim kizima uyguladigim bir tutum da sudur mümkün mertebe hep vermeye calistim
c vitamini ,istah acar. ilac bazli degil ama! gidalardan almak kaydi ile c vitamini
vucud direncini arttirir hastaliklardan korur
günde bir elma, yada elma suyu ,günlük c vitamini ihtiyacini karsilar. haftada bir mutlaka balik ,
haftada bir bakliyat ,kirmizi et ve sebze degisimli olarak yapilmali derim .yumurta vazgecilmezi olmali cocuklarin. hergün yumurta haslayarak degil ama . insan bal kaymak olsa bikiyor ,degil ki cocuklar. cesitli alternatifler üretmek biz annelerin elinde. ve süt dostlardeginmeden edemeyecegim
ben kizima cok nadir süt veriyorum zira süt tokluk hissi verir, yemek yemesini azaltir .asiri kalsiyum kandaki demiri düsürerek kansizliga sebep olur. kansiz olan cocuk ise istahtan kesilir .erkek yada kiz cocugu fark etmiyor burada, hele birde icine kakao konuyorsa eyvah diyorum .sütün yerine bol yogut yiyebilirler .belirteyim hic süt vermeyin demiyorum aman ha :)
yazdiklarim icin beni bagislayin. uzmani degilim ,bilgiclik ise hic degil niyetim.
bir bacim sordu bende yazdim. ve ben yanlizca bir anneyim
Hakkinizi helal edin hayirli cumalar dualara talibim dostlar
Muhabbetle
Ne kadar dirençli, kararlı olduğunu biliyorum ben ;))
YanıtlaSilŞaka bir yana kesinlikle öyle olmalı ama söz birliği de çok önemli, yani anne-baba , hatta eğer yakınlardaysa ailenin diğer fertleri hepsi aynı konuda fikir birliği içinde olmalı ki çocuğu doğru yönlendirebilelim..
Allah razı olsun...
;)
Silecmain olsun can
aleykümselam melek hanım evvella ALLAH razı olsun sizden bende sizin gibi gece yazıyorum ,bugün çok yoğundum yeni okudum yazınızı.büyük oğlumun yemek alışkanlığının değişeceğine inanamıyorum,lakin küçüğüm için denemekte yarar varen son paylaştığınız bilgilerde çok önemli size tekrar teşekkür ediyorum ALLAH a emanet olunuz.bu arada link te paylaştığınız yazıyıda okudum,demekki tutumunuz yanlış değilmiş,rabbim kızınızı size sizleride ona bağışlasın...hayırlı evlat olur inşallah..
YanıtlaSilecmain olsun melekcim
Silburada bahsettigim tutum yazdiklarimda vurguladim 2-3 yasdan itibaren uygulanabilir
anneyizsonucta onlar icin herseyin iyisini istiyoruz ..
zorlarinizi kolaylastirsin rahman ,dualariniz icin amin amin ecmain
Muhabbetle
Canıııım yarama tuz bastın.Bu durumu o kadar yakından biliyorum ki,hala devam eden üzücü bir hal evimizdeki.Oğlum dil bağı ameliyatı olana dek çok olmasada kararında yiyen bir çocuktu.Ameliyattan sonra ilk bir hafta yok acıyor yok korkuyorum derken yemek yememesi alışkanlık haline geldi.Doktor kapılarını aşındırırken halimizi görecektin,sadec süt ve suyla beslenen bir çocuk,zannedersinki biz önüne yemek koymuyoruz yemek koysak bile sadece bakmasına izin veriyoruz,kedinin ciğere bakışı gibi yemeğe bakmalar aylarca sürdü:(Aynen senin anlattığın gibi yaptık sofrayı kurduk o yemeklere yutkunarak baktı,bizler yemeklerimizi yedik ama yine o yemedi,sofrayı kaldırdık.Bu süreç acıktım diyene kadar devam edecek bizde yemek yediricez diye seviniyorduk ama hiç düşündüğümüz gibi olmadı:(Aylarca minicik ekmek parçası,su,süt ve sadece meyve (meyvede birkaç günde bir tane) ile vakit geçirdik.Acıkıyor tabiki acıkmaz olurmu ama acıktım demeyen,bir çocuk işte...Hiç zorlamadık,zorladığımızda,hem zorla yedirdiklerimizi hemde severek yediği ne varsa çıkarmaya başladı.Kardeşi yemek için çıldırırken o açlıktan resmen sündü:(Halada zorlamıyoruz,ona her yemekte nasıl yemek istediğini soruyoruz,eğer zorlarsak hala çıkarma huyu var.2 hafta oldu anasınıfına başladı,her veli sırayla okula bir gün yemek götürüyor,ne gelirse gelsin bizimki yemeden geri geliyor.Öğretmeni bu duruma üzülüyor,biz üzülüyoruz.Hatta bu yemek yeme mevzusu yüzünden bile okula gitmek istemediğini söylüyor.Şu an yazını okuduğumda çok üzüldüm hergün ne yapacağımı şaşırıyorum,okulda ne yaptı,yine yemedi diye üzülüyorum...
YanıtlaSilfatmacim .öncelikle hakkini helal et .
Silsizin durumunuz cok farkli bir olay anne olarak seni cocogun olarak oglunu anlayabiliyorum dersem yalandan öteye gidemem yanlizca senin ve onun yerine koymaya calistim kendimi .
cocuklarimiz herseyden kolay etkilenirken buna konusmalarimiz dahil .
oglunun gecirdigi ameliyat kücümsenecek bir ameliyat degil ..onun simdiki yasadigi sürecin gecirdigi bu ameliyat oldugunu düsünüyorum .pedegog yardimi almalisiniz fatmacim .hemde vakit gecirmeden .ve mümkün mertebe üzerien gitme hatta unutmaya calisin göz ucuyla takip derler ya öyle .tek korkum bu halini iliskilerde iletisime cevirmesi olur .rabbim kolayliklar versin .
dua ile fatmacim